ای عشق می‌رسم به تو اما چقدر دیر!

فواره وار، سربه هوایی و سربه زیر

چون تلخی شراب، دل آزار و دلپذیر

ماهی تویی و آب؛ من و تنگ؛ روزگار

من در حصار تُنگ و تو در مشت من اسیر

پلک مرا برای تماشای خود ببند

ای ردپای گمشده باد در کویر

ای مرگ می‌رسی به من اما چقدر زود

ای عشق می‌رسم به تو اما چقدر دیر

مرداب زندگی همه را غرق می‌کند

ای عشق همّتی کن و دست مرا بگیر

چشم انتظار حادثه‌ای ناگهان مباش

با مرگ زندگی کن و با زندگی بمیر …

فاضل نظری